Kryzys Forda Cologne pogłębia się: historyczny strajk sygnalizuje rosnące niepokoje w związku z redukcją zatrudnienia i awariami pojazdów elektrycznych

Tysiące osób opuszczają miejsca pracy w pierwszym oficjalnym strajku w fabryce Forda w Kolonii

W bezprecedensowej akcji pracowniczej ponad 10,000 24 pracowników fabryki Forda w Kolonii opuściło pracę na 100 godziny w połowie maja, rozpoczynając pierwszy oficjalny strajk w 2,900-letniej historii fabryki. Ruch ten następuje po ogłoszeniu przez Forda likwidacji XNUMX miejsc pracy w zakładzie, co wywołało powszechny gniew i niepewność wśród pracowników. Akcja, zorganizowana przez związek zawodowy IG Metall, następuje po miesiącach wstrzymanych negocjacji i jest postrzegana jako desperacka próba zatrzymania strategii redukcji zatrudnienia w firmie w Niemczech.

Dziedzictwo Forda zagrożone w Kolonii

Dla wielu pracowników praca w Fordzie to coś więcej niż praca — to rodzinna tradycja. Ahmet Cözmez, inżynier ds. rozwoju w zakładzie, reprezentuje trzecie pokolenie swojej rodziny zatrudnione w amerykańskim producencie samochodów. Jego dziadek przyjechał z Turcji w 1970 r. jako pracownik gościnny, a zarówno jego ojciec, jak i dziadek spędzili dziesięciolecia na liniach montażowych Forda. „DNA Forda jest w nas głęboko zakorzenione” — powiedział Cözmez, wyrażając rozczarowanie, które podziela wielu pracowników, którzy teraz stoją w obliczu niepewnej przyszłości.

Hasło „Raz Ford, zawsze Ford” kiedyś definiowało lojalność pracowników wobec firmy. Jednak planowane redukcje zatrudnienia zniszczyły to zaufanie. „Jesteśmy niespokojni i spięci” – powiedział Cözmez, powtarzając nastroje wielu osób, które obawiają się nie tylko o własne środki do życia, ale także o przyszłość całej fabryki.

Solidarność z całych Niemiec i spoza nich

To, co zaczęło się jako lokalny spór, szybko zyskało uwagę krajową i międzynarodową. Pracownicy z innych zakładów Forda, w tym Saarlouis, stanęli obok swoich kolegów z Kolonii. Wsparcie napłynęło również z niemieckiego sektora górniczego i chemicznego, a także międzynarodowych związków zawodowych. Nawet osobistości kultury dołączyły do ​​akcji, a muzyk Stefan Brings wystąpił na miejscu, aby podnieść morale.

Polityk SPD Jochen Ott był jednym z najbardziej zagorzałych zwolenników politycznych, krytykując sposób, w jaki Ford radził sobie ze zwolnieniami, i wzywając do bardziej solidnych pakietów socjalnych. „Ta siła robocza zasługuje na sprawiedliwe traktowanie” – nalegał Ott, dodając, że firma musi podjąć znaczące kroki w celu ochrony pracowników, jeśli cięcia będą kontynuowane.

Electric Gamble nie wypalił

Europejska strategia Forda przesunęła się w kierunku pojazdów elektrycznych, a zakład w Kolonii został przebudowany, aby produkować dwa nowe modele EV. Sprzedaż nie spełniła jednak oczekiwań. Inwestycja firmy w wysokości 2 miliardów euro w elektryfikację nie przyniosła jeszcze zwrotu, a niegdyś popularny Ford Fiesta — wcześniej produkowany w Kolonii — został wycofany w 2023 r., aby zrobić miejsce dla tych nowych modeli.

Eksperci ostrzegają, że Ford, stosunkowo niewielki gracz na europejskim rynku samochodów osobowych, ma większe problemy niż jego konkurenci z przejściem na mobilność elektryczną. „Niemieccy producenci samochodów spóźnili się na grę EV, ale Ford wydaje się być jeszcze bardziej w tyle” — powiedziała Anita Wölfl, ekonomistka z Centrum Ekonomii Innowacji i Transformacji Cyfrowej ifo.

Rosnąca presja ekonomiczna w całym sektorze motoryzacyjnym

Kłopoty Forda są częścią szerszego kryzysu w branży motoryzacyjnej. Gospodarka niemiecka pozostaje w recesji drugi rok z rzędu, a popyt konsumentów na nowe samochody gwałtownie spadł. „Ludzie ograniczają duże zakupy, takie jak samochody, gdy brakuje pieniędzy” – wyjaśnił Wölfl.

Kryzys nie ogranicza się do Forda. Volkswagen, Mercedes-Benz i BMW również doświadczają spowolnienia. Sytuacja w Kolonii jest jednak uważnie obserwowana ze względu na jej symboliczne znaczenie i potencjał szerszych efektów domina.

Globalne konsekwencje i niepewność polityczna

Strajk Forda w Kolonii może mieć reperkusje wykraczające poza Niemcy. Jak zauważa Wölfl, sektor motoryzacyjny działa poprzez rozległy, połączony globalny łańcuch dostaw. „Nawet firmy niezaangażowane bezpośrednio mogą odczuć skutki zakłóceń w handlu i zwolnień w Niemczech” – powiedziała.

Do niestabilności przyczyniają się rosnące napięcia handlowe między USA a Europą. Groźby byłego prezydenta USA Donalda Trumpa dotyczące zwiększenia ceł na części samochodowe już wstrząsnęły branżą. Zakończenie „listu pocieszenia” Forda z 2006 r., w którym amerykańska spółka macierzysta gwarantowała wsparcie finansowe dla swojej niemieckiej spółki zależnej, tylko nasiliło obawy o niewypłacalność.

Związek domaga się bezpieczeństwa pracy i gwarancji socjalnych

IG Metall, największy związek zawodowy w Niemczech, domaga się czegoś więcej niż tylko wstrzymania zwolnień. Naciska na wiążący plan socjalny, który obejmuje hojne pakiety odpraw, możliwości przekwalifikowania i zabezpieczenia prawne na wypadek niewypłacalności.

Negocjacje trwały przez 12 formalnych sesji z niewielkim postępem, zanim ogłoszono strajk. W przededniu strajku kierownictwo Forda przedstawiło nową ofertę w celu wznowienia rozmów. Szczegóły pozostają tajne, ale przedstawiciele związków zawodowych potwierdzają, że kluczowe punkty negocjacji zostały już uzgodnione z kierownictwem niemieckim i oczekują na opinię z centrali Forda w USA.

Punkt zwrotny w przyszłości Forda w Niemczech

Podczas gdy fabryka pozostaje w napiętych negocjacjach, przyszłość obecności Forda w Kolonii — a może nawet w Europie — wisi na włosku. Stawką jest 11,500 XNUMX miejsc pracy, a kontrola społeczna się nasila, a presja na kierownictwo Forda rośnie.

IG Metall nie wyklucza dalszych strajków, jeśli rozmowy zakończą się fiaskiem. Dla wielu pracowników sytuacja dotyczy czegoś więcej niż tylko zatrudnienia — chodzi o zachowanie godności, dziedzictwa i obietnicy stabilności przemysłowej w jednym z najbardziej kultowych niemieckich zakładów produkcyjnych.