Eskalacja niemiecko-tureckich stosunków obronnych w obliczu szerszych napięć dyplomatycznych

Kanclerz Niemiec Olaf Scholz niedawno spotkał się w Stambule z prezydentem Turcji Recepem Tayyipem Erdoğanem, co ożywiło dyskusje na temat skomplikowanych relacji między Niemcami i Turcją, szczególnie w kwestiach obronności, migracji i konfliktów regionalnych.

Wzrost współpracy obronnej

Spotkanie Scholza i Erdogana oznaczało znaczącą zmianę w stosunkach niemiecko-tureckich, ponieważ Niemcy zatwierdziły szeroki eksport broni do Turcji. Eksport obejmuje 69 autoryzacji o wartości 103 mln euro od połowy października 2024 r., co stanowi jaskrawy kontrast z bardziej powściągliwym podejściem po próbie zamachu stanu w Turcji w 2016 r. i jej późniejszych działaniach wojskowych w Syrii.

Wśród kluczowych pozycji w negocjacjach znajduje się 40 samolotów Eurofighter, część szerszego programu modernizacji zdolności wojskowych Turcji. Samoloty te są współprodukowane przez Niemcy, co wymaga zgody Berlina na ich sprzedaż. Dodatkowe omawiane pozycje obronne obejmują pociski przeciwlotnicze, torpedy i modernizacje tureckich okrętów podwodnych i fregat, które zostały niedawno zatwierdzone przez tajną Federalną Radę Bezpieczeństwa Niemiec.

Kontrowersyjna polityka migracyjna

Rozmowy dotyczyły również migracji — kwestii krytycznej dla obu krajów — a Scholz potwierdził zobowiązania do przyspieszenia deportacji migrantów bez zezwoleń na pobyt. Pod koniec września w Niemczech przebywało ponad 15,000 2016 obywateli Turcji uprawnionych do deportacji, co podkreśla bieżące wyzwania w zarządzaniu migracją między tymi dwoma krajami. Dyskusje dotyczyły również szerszej umowy migracyjnej UE-Turcja z XNUMX r., której celem było ograniczenie nieregularnych przepływów migracyjnych do Europy, paktu, którego Turcja uważa, że ​​Europa nie zdołała w pełni uszanować.

Napięcia regionalne i wyzwania dyplomatyczne

Tłem tych dyskusji są szersze konflikty na Bliskim Wschodzie, w szczególności trwająca przemoc w Strefie Gazy. Charakterystyka Izraela przez Erdogana jako „państwa terrorystycznego” i jego poparcie dla Hamasu jako „organizacji wyzwoleńczej” ostro kontrastują ze stanowiskiem Niemiec, które nadal zdecydowanie popierają Izrael. Te różnice ujawniły głębsze rozłamy w stosunkach niemiecko-tureckich, zwłaszcza biorąc pod uwagę niedawne zaprzestanie przez Niemcy eksportu broni do Izraela, co jest zgodne z ich apelami o zawieszenie broni w regionie.

Odnowienie więzi obronnych i kontrowersyjne rozmowy o migracji między Niemcami a Turcją oznaczają złożoną fazę w ich dwustronnych stosunkach, odzwierciedlając szersze regionalne i globalne wyzwania bezpieczeństwa. Gdy Niemcy i Turcja poruszają się po tych burzliwych wodach, wyniki tych negocjacji prawdopodobnie wpłyną na europejską politykę bezpieczeństwa i dynamikę sojuszu NATO. Pogłębiająca się współpraca obronna, zestawiona z ostrymi nieporozumieniami dotyczącymi polityki regionalnej i migracji, podkreśla delikatną równowagę, przed którą stoją oba narody w coraz bardziej wielobiegunowym porządku świata.